Herkesin bir unutma yolu vardır; ben öldürerek yapıyorum. İlk sevgilimi unutmak için öldürmem gerekti. Evet kolay olmadı ama bir şekilde toprağın altına soktum. Şimdi de son sevgilimi öldürdüm; nasıl mı?
Açıklayayım efendim; hayatıma giren kadınlara her zaman farklı bir kimlik veririm; ilk sevgilimin iki ön adı vardı. Ben Hep ilk adını kullanırdım. Diyelim ki adı Ayşe Fatma Özer... Beni terk ettiğinde ( bu arada önemli bir ayrıntı vereyim, %90 terk edildim... ) dedim ki kendime; " Ayşe Özer artık yok! O çoktan öldü; evlenen hatun o değil. Fatma Özer evlendi; Ayşe Özer ise öldü. Allah rahmet eylesin..."
Son sevgilimin adı ( bizim verdiğimiz adı) bir melek adıydı tahmin edebileceğiniz gibi. Şimdi kendime bunu kabul ettirmeye çalışıyorum; " O kanatlarını kaybetti ve cennet bahçesinden düştü. Artık öyle bir melek yok..."
Sapıkça geliyor di mi? Hayır değil! Uzun zaman oturup ağlaya zırlaya kafa çekip sigara pöfürdetmektense ( ki bu ara çok sakat; malum zamlar ağzımıza s.çtı) öldürüp bir daha olmayacağını kabullenmek ve hayata devam etmek daha mantıklı! Ha bunu sen yaparsın yapmazsın; bana ne lan?! Sen acı çekmekten memnunsan ben napiim??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder